Marius Schalkwijk – WWLA IV
Marius was trainer en opleidingsadviseur. Na de WWLA opleiding is hij volledig als trainingsacteur werkzaam. En hij zet zich – onder andere als bestuurslid – in voor de NVvT. Hij spreekt met passie over zijn vak. Het heeft zijn leven veranderd vertelt hij.
Wat houdt jou als trainingsacteur op dit moment het meest bezig?
Op initiatief van Gerty Hanekamp, ook uit ‘mijn jaar’, hebben we met 10 collega’s het Belbin Ensemble opgericht. Voor zover we kunnen zien is dat uniek in Nederland. We richten ons in dat ensemble vooralsnog op het spelen van Belbinrollenen het zichtbaar maken hoe de interactie (ook intrapersoonlijk) tussen de rollen werkt, of kan werken.
De Belbin Teamrollen zijn ook een onderdeel van de WWLA Opleiding, waar we al ontdekten hoeveel je met deze karakterrollen kunt.
Wat willen jullie met het Ensemble bereiken?
We willen dat organisaties zich (nog) bewuster worden van de kracht van diversiteit. En het bewustzijn en inzicht over diversiteit vergroten. Laten zien dat diversiteit benutten iets oplevert. Je kunt erover vertellen, maar wij laten het zien en voelen. Dat is wat wij als acteurs te bieden hebben.
Waarom is Belbin voor jou persoonlijk belangrijk?
Ik hield al nooit van hokjes-denken, verschillen tussen mensen vond ik interessant en juist mooi. Ik had wel van Belbin gehoord. Maar door de opleiding van Loes en André kreeg ik ‘taal’ voor het belang en het effect van diversiteit. In het begin vond ik het trouwens best ingewikkeld, al die rollen en dan ook nog eens al die nuances door de combinatie van rollen die we allemaal in ons hebben… Het DAS-model (Dominant – Afstandelijk – Sociaal) was een stuk overzichtelijker.
Maar dus ook te beperkter…
Precies! Belbin geeft zoveel meer kleur op je palet, ook voor mij als trainingsacteur. En hoe Loes die nuances kan neerzetten; geweldig! Zo goed willen wij ook zijn. Eén van mijn Ensemble-genoten zegt het zo: “We zijn een bandje, en we repeteren.”
In de organisatie van ons Ensemble nemen we overigens onze eigen rollen ook mee en benutten we de diversiteit.
Kun jij leven van trainingsacteren?
Ja. Ik werk fulltime als trainingsacteur. Ik was trainer en adviseur en dat netwerk staat me nu ten dienst als trainingsacteur. Soms train ik nog wel eens, om iemand te vervangen. Maar het acteren staat voorop. Ik ben een ander mens geworden door dit werk.
Hoe heeft dit vak jou als mens veranderd?
Ik ben zoveel meer ontspannen. Dat komt doordat ik me dienstbaar voel. Ik ben een middel in handen van de trainer ten behoeve van de deelnemers. Ik geef aan en faciliteer het leerproces van mensen. Dat is mijn taak en rol. De ander heeft de keuzevrijheid om er wel of niet iets mee te doen. Die verantwoordelijkheid ligt bij hen. Het is mijn verantwoordelijkheid om dat proces zo goed mogelijk te ondersteunen. Voor mij zit er in die zin leiderschap in dienstbaarheid en als zodanig voel ik mij ook professional en opleidingspartner.
En wat doe je aan marketing?
Ik ben geen marketing-man. Wat ik aan marketing doe is simpel: met Marleen van Boxel organiseer ik af en toe een gratis workshop over het vak, daarna is er ruimte voor netwerken. Elkaar ontmoeten en kennis delen, daar gaat het ons om. We sluiten af met een scène waarin de toegevoegde waarde van ons vak geïllustreerd wordt. Dat dan weer wel.
Hoe kijk je terug op de opleiding WWLA?
Het is het beste dat me ooit is overkomen. Het heeft me zoveel geluk gebracht. Groot woord misschien, maar het is echt zo. Tijdens de opleiding leefde ik van vrijdag naar vrijdag. Zo geweldig vond ik het. Het was een ontdekkingsreis, soms ook best eng, maar het heeft mijn leven veranderd. Die keuze heb ik natuurlijk zelf gemaakt. En daar ben ik nog steeds blij om.
Loes en André vulden elkaar ook zo goed aan. Even kort door de bocht: Loes bracht spel in, en André het theoretisch kader. Maar ze zijn beiden ook goed op ‘elkaars’ vlak. Wat me nog goed is bijgebleven is dat André me leerde wat de helicopterview is. Ik kon zó opgaan in het spel dat ik geen antwoord had op de vraag: wat gebeurde er? En dat overkomt me nu niet meer!
De gastdocenten waren trouwens ook stuk voor stuk fantastisch. Ik verwijs nog steeds mensen door naar WWLA. Als ze zien dat je het in je hebt, is het een geweldige kans voor ‘zij-instromers’.
Portretfotografie: Simone Peerdeman