Beke Olyrhook – WWLA II

Beke Olyrhook | WWLA II 2008-2009

Beke studeerde af in 2009 en werkt sindsdien als trainingsacteur. Op de vraag of ze zichzelf als ondernemer ziet, zegt ze lachend: “Heel lang dacht ik van niet, maar nu zeg ik ja! Al 7 jaar werk ik als trainingsacteur. Eerst combineerde ik trainingsacteren met een deeltijdbaan. Nu leef ik er volledig van. Dus dan mag ik mezelf wel ondernemer noemen.”

Wat houdt het ondernemerschap in voor jou?

Het betekent voor mij dat ik me blijf ontwikkelen in mijn vak. Dat ik mijn eigen werk binnenhaal en klanten heb waarmee ik langdurige relaties aanga.
Ik mis het ondernemerschap soms als ik naar collega’s kijk. Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ze het doen ‘omdat ze het zo leuk vinden’, leuk voor erbij. Het heeft misschien ook met de mindset van dienstbaarheid te maken. Het is een mindset die je in trainingen zeker moet hebben, maar daarbuiten mag je dienstbaar zijn aan jezelf en aan je onderneming. We zijn als trainingsacteurs al lang niet meer dat aardige extraatje in leerprocessen. Het is een volwassen beroep geworden en daar hoort ook serieus ondernemerschap bij. Ik wil niets afdoen aan ieders persoonlijke insteek, toch vind ik wat meer zelfbewustzijn als trainingsacteur wel belangrijk.

Waar kan dat zelfbewustzijn van de trainingsacteur in naar voren komen?

Ik ben lid van een intervisieclub van trainingsacteurs. We inspireren elkaar en zorgen ook voor elkaar, in de zin van collega’s bij klussen betrekken. We delen vraagstukken en dilemma’s en hebben het bijvoorbeeld over onze marktwaarde. Laatst kreeg een collega een vraag voor een opdracht waarbij tarief en tijdsinvestering in geen verhouding stonden tot elkaar. Ze deelde met ons hoe ze hierover met de klant heeft gecommuniceerd. Het resultaat was positief: de klant begreep haar verhaal en ging mee in haar tariefvoorstel. De klant begreep dat aan een professionele trainingsacteur een ander prijskaartje hangt. Daar leer ik dan ook weer van. Je moet jezelf ook durven positioneren.

Hoe ben jij bij WWLA terecht gekomen?

Ik werkte als trainer maar vond het trainingsacteren eigenlijk veel leuker. Acteren deed ik al als amateur. Ik ging me oriënteren en kwam via mijn regisseur bij Kim de Lange (later ook WWLA’er) terecht en mocht meekijken. Toen besloot ik: dit wil ik! Ik ging rondkijken naar opleidingen. WWLA sprong er voor mij meteen uit. Het leek een serieuze en degelijke opleiding. En dat was het ook! Soms was het zwaar, maar ik heb de opleiding met enorm veel plezier gedaan.

Wat vond je er zwaar aan?

Ik zat toen echt nog in mijn periode van perfectionisme. Feedback krijgen vond ik behoorlijk lastig. Het was confronterend. Je leert niet alleen een vak, je leert ook leren en je leert veel over jezelf. Wat ik daar juist erg goed aan vind, is dat ik daardoor ook veel beter begreep hoe een deelnemer zich kan voelen in mijn trainingen. Hoe spannend het soms kan zijn om te oefenen met iets persoonlijks (we brachten tijdens de opleiding regelmatig eigen casuïstiek in). We hebben trouwens ook ontzettend veel gelachen. En Loes en André … ze zijn zo goed en vullen elkaar perfect aan. WWLA heeft mij een hele goede basis gegeven.

Ben jij een allround trainingsacteur?

Ja, ik richt me niet op een speciaal segment, thema of context. Ik werk momenteel veel in de facilitaire sector en in het onderwijs.
Interessant vind ik het als trainers verder gaan dan het trainen van vaardigheden en ook werken met onderliggende overtuigingen: waarom doe je wat je doet.
Wat ik niet meer doe zijn agressietrainingen. Daar vind ik mezelf niet overtuigend in.
Wat ik uitdagende rollen vind om neer te zetten, zijn bijvoorbeeld rollen met witte-boorden-agressie: onder de huid gaan zitten, dominantie neerzetten. Allemaal dingen die ik in het gewone leven niet zo snel zou doen of mezelf zou toestaan, maar die wel begrijpelijk of soms zelfs effectief kunnen zijn. Wat dat betreft geldt voor mij wat voor deelnemers geldt: door te experimenteren en je eigen schaduwgebieden op te zoeken, ga je gedrag of motieven van anderen, die normaal niet in je repertoire zitten, beter begrijpen. Daar kan ik van genieten.

Wat zijn jouw ambities voor de toekomst?

Ik dacht een paar maanden geleden: ik wil meer groeien met mijn onderneming. Maar na een hele drukke periode vroeg ik me af of ik dat wel echt wilde. Trainingsacteren is een intens beroep. Ideaal voor mij zou zijn om 2,5 dag per week als trainingsacteur te werken (en daar kan ik prima van leven) en 2,5 dag ‘maken’. Dat maken doe ik in feite al. Ik blog veel, over persoonlijke levenservaringen. En ik maak een documentaire over single vrouwen. Over hoe zij in het leven staan, buiten het ‘hokje’ van huisje-boompje-beestje.
Buiten de geijkte paden denken, voelen en leven. Je eigen pad kiezen. Dat is wel een rode draad. Ook als trainingsacteur geef je mensen ruimte om te onderzoeken en te ervaren wat hun eigen kaders en keuzes zijn en dat het prima is om het ánders te doen.

update

Enige tijd na dit interview, vertelde Beke dat ze had besloten een andere kant op te gaan.
“Tijdens het onderzoeken naar wat ik naast trainingsacteren zou kunnen doen, kwam ik erachter dat het tijd is het roer volledig om te gooien. Ik vind het vak nog steeds waanzinnig mooi, maar het is tijd voor mij om te stoppen met de uitvoering ervan. Het komende half jaar ga ik mijn onderneming opnieuw vormgeven. Spannend en leuk, want ik weet nog niet precies hoe dat eruit gaat zien.
Van de opleiding en het vak heb ik veel geleerd over mensen, hun gedrag, over mezelf, over de kracht van improvisatie en op je eigen gevoel mogen varen.
Dank aan alle deelnemers, collega’s en trainers voor alle fijne jaren!”

Websitevan Beke