‘Houden die groepen na de opleiding dan nog contact met elkaar?’ vroeg iemand toen ik (Loes) zei dat WWLA door de jaren heen een echte community is geworden.
Het is mooie bijvangst van een opleiding die een (school)jaar (september-juni) lang duurt. Je maakt als groep veel met elkaar mee. Niet alleen in de opleiding, ook in een mensenleven komt er heel wat langs in zo’n jaar.
Daarnaast brengt iedereen bij de start een eigen netwerk mee. Dat heeft voorgaand jaar, ondanks de coronatijd, ertoe geleid dat er een grote variëteit aan stagemogelijkheden ontstond, omdat deelnemers uit de groep deze zelf organiseerden en ruimhartig deelden.
Alles wat mensen met zich meebrengen, elk model en elke methodiek wordt omgezet in doen en ervaren. Dat heeft veel impact. ‘Lifechanging’, het woord viel afgelopen vrijdag. En dat was nog maar les 6 van de 20. Er zijn meer deelnemers geweest die het woord de afgelopen jaren hebben gebruikt. André en ik zijn er nog niet aan gewend geraakt. Elke keer maakt het weer blij en trots.
Wat ons ook blij en trots maakt zijn de vele samenwerkingsverbanden die we zien op Linkedin. Zoals het duo Karina de Paepe en Daniëlle Hermans.
Over hoe die samenwerking werkt, laat de lichaamstaal niets te raden over.
