Ton van de Bildt en Corrie van Nieuwkerk – WWLA V
Ton van de Bildt en Corrie van Nieuwkerk, afgestudeerd in 2012, kenden elkaar van Toneelgroep Podium in Gouda, waar zij enthousiast lid van waren.
“Ik ga morgen naar Amsterdam,” vertelde Corrie op een dag.
“Zullen we samen reizen?” vroeg Ton, “Want ik heb morgen ook een afspraak in Amsterdam.”
Zo kwam het dat zij, zonder het van elkaar te weten, allebei naar hun eerste opleidingsdag van WWLA gingen.
Waarom kozen jullie voor WWLA?
Corrie: “Als trainer binnen een telemarketingorganisatie speelde ik in trainingen en coaching-on-the-job veel rollenspelen zelf. Op een dag zei iemand tegen me: ‘Waarom word jij geen trainingsacteur?’ Dat ging niet meer uit mijn hoofd. Ik ging me oriënteren op opleidingen. WWLA kwam er voor mij uit als de meest gedegen en brede opleiding.
Ik heb ontzettend veel geleerd en veel plezier gehad tijdens de opleiding. Maar ook heel wat tranen gelaten. De lessen van Loes deden dat bij mij. Het was confronterend, maar heel compassievol. En hoewel het misschien niet altijd even comfortabel voelde, de uitdaging maakte wel dat ik ook verder kwam!”
Ton: “Voor mij sprong WWLA er ook meteen uit. Bovendien kijken Loes en André naar wat je in je hebt en niet sec naar vooropleiding. Ik zie het als een van de beste keuzes van mijn leven. Ik ben 57 maar zo voel ik me niet. Dit vak geeft me zó veel energie.”
Wat maakt WWLA volgens jullie uniek in de markt?
Corrie: “Ik merk dat WWLA’ers een heel brede kennis van (communicatie)modellen hebben en getraind zijn om zich te blijven verdiepen in corporate knowledge.”
Ton: “Die kennis maakt dat we beter om ons heen kijken. Die blik-naar-buiten inspireert mij ook bij het bedenken van thema’s voor onze voorstellingen.”
Waarom heet jullie bedrijf ‘Vliegeren met Tegenwind’?
Corrie: “Zo zien wij het effect van ons vak. Alleen met wat tegenwind kom je in beweging. Vliegeren staat ook voor het ontdekken, experimenteren en je laten dragen door de wind. Luchtig mag het zijn. Maar niet oppervlakkig.”
Ton: “We werken overigens ook ieder apart. En we schakelen elkaar soms in bij opdrachten. Voor Vliegeren met Tegenwind maken we voorstellingen en doen we regietheater, bijvoorbeeld over klantgerichtheid. De voorstellingen kunnen gaan over een thema als ‘dementie’, voor zorgprofessionals (‘Plakband & Polaroid‘), of over eigen regie van cliënten in de zorg.”
Met anderen maken we ook producties. Zo maak ik een voorstelling met een regisseur over twee vrienden die doodgaan en een bucketlistwillen afwerken. We leven in een tijd waarin verdriet uit is en geluk is in. We willen met een symposium en een voorstelling dat meer in balans brengen.”
Hoe vullen jullie elkaar aan?
Ton: “Corrie komt uit de commerciële hoek. Zij kent de grote bedrijven en hoe dingen daar werken op het gebied van acquisitie. Zij kan goed ‘binnenkomen’, ze stapt overal op af. Ik kan soms iets meer de rust bewaken. We hebben een groot vertrouwen in elkaar. Dat is voorwaarde nummer een als je goed samen wilt werken. Ik zie haar talenten en zij ziet de mijne. En natuurlijk overlappen die ook.
Corrie: “Ton is enorm creatief en energiek. Heerlijk vind ik dat.”
Ton lacht: “Vlak jezelf niet uit, Corrie. Jouw creativiteit kent geen grenzen en we lopen allebei nogal hard!”
Corrie: “Ja ik denk dat dat het is waarin we elkaar vinden: een tomeloze energie. Wat ik ook onmisbaar vind, is dat we elkaar uitdagen en eerlijke feedback geven.”
Waar komt jullie gedrevenheid voor het vak vandaan?
Ton: “Als kind wilde ik naar de Toneelschool. Maar mijn vader overleed toen ik nog heel jong was. Vanaf dat moment wilde ik de zorg in om mensen zoals hij te helpen. Daar heb ik geen spijt van gehad. Uiteindelijk ben ik toch uitgekomen bij spelen en theater. Ik zat jaren in het amateurtoneel, ben trainingsacteur geworden, ik schrijf stukken voor een dans- en theatergezelschap, ik regisseer en ben bezig met een film. En ik heb nog steeds een parttime baan als personeelsadviseur bij een grote zorgorganisatie. The best of both worlds, dus.
We werken ook buiten de zorgsector, trouwens. Steeds meer zelfs.”
Corrie: “Ik heb ook een zorgachtergrond. Ik ken die wereld en de thema’s die daar spelen. Ik ben daarna de zakelijke wereld in gegaan. Klantgerichtheid werd mijn terrein van expertise. Als trainer begeleidde ik mensen bij het aangaan van een betere relatie met de klant. Mijn liefde voor het spelen ben ik als trainingsacteur gaan inzetten. Mensen de ruimte geven om te ervaren hoe dingen gaan en op welke manier ze nog meer kunnen, daar doe ik het voor. Het is heel mooi hoe dat allemaal bij elkaar komt, nu.”
Welke tips zouden jullie collega-trainingsacteurs willen geven?
Corrie: “Ga netwerken en pak ook de telefoon. Nee heb je, ja kun je krijgen, nietwaar? Dat moet je wel goed voorbereiden. Er moet een logische aanleiding zijn. Bijvoorbeeld dat je iets hebt gezien of beleefd wat te maken heeft met de mensen met wie je gaat bellen, waardoor je weet dat degene die je aan de lijn krijgt er oren naar kan hebben. Koud bellen, maar niet ijskoud dus. En zorg voor een goede en opvallende website. Laat je ook zien en horen op Linkedin. Ik heb via Linkedin al meerdere opdrachtgevers gevonden. En zij mij.”
Ton: “Blijf je ontwikkelen. Wij zullen altijd aan nascholing blijven doen, bijvoorbeeld. Wat ik ook een goede ontwikkeling vind, is dat trainingsacteurs zich steeds beter profileren en organiseren als beroepsgroep. Dat is de enige manier waarop we het vak verder kunnen optillen, het aanzien kunnen vergroten en – ook niet onbelangrijk – een billijke financiële waardering kunnen realiseren.”
De website van het samenwerkingsverband tussen Corrie en Ton