Het is een delicaat evenwicht: theater en werkelijkheid. Als het toneelspel niets méér is dan de werkelijkheid, voegt het niets toe en hoef je niet naar het theater. Werkelijkheid hebben we genoeg om ons heen. Staat het spel in het theater echter te ver af van de werkelijkheid, dan neemt het publiek evenredig afstand en vindt wat voorgespeeld wordt ongeloofwaardig. Gevoel en beleving blijven koud. Als beleid te ver af
Een van de spannende en uitdagende kanten van een nieuwe opleiding is: instappen. Instappen in een nieuwe groep. In een nieuwe wereld. In nieuwe kennis en vaardigheden. In een nieuw netwerk. En in nieuw werk. En wellicht ook overstappen. Van oude gewoontes naar nieuw repertoire. Van oud werk naar nieuw werk. Een van de fijne hulpmiddelen bij instappen en overstappen zijn de stages die onze stagepartners aanbieden. Door het
‘Houden die groepen na de opleiding dan nog contact met elkaar?’ vroeg iemand toen ik (Loes) zei dat WWLA door de jaren heen een echte community is geworden. Het is mooie bijvangst van een opleiding die een (school)jaar (september-juni) lang duurt. Je maakt als groep veel met elkaar mee. Niet alleen in de opleiding, ook in een mensenleven komt er heel wat langs in zo’n jaar. Daarnaast brengt iedereen bij
Al een kleine 14 dagen regent het scheldwoorden op ons online platform. Niet omdat we ruzie hebben of iemand ontevreden is. Nee, morgen is de agressieles. Iedereen is op zoek gegaan naar geschikte scheldwoorden. Geschikt? Ja. Voor training. Er zijn in de maatschappij allerlei plaatsen waar mensen boos of agressief worden en waar de professionals die er werken graag de-escalerend mee om willen leren gaan. Dus schelden en schreeuwen we
